ሠ

ሀ ለ ሐ መ ሠ ረ ሰ ሸ ቀ በ ተ ቸ ኀ ነ ኘ አ ከ ኸ ወ ዐ ዘ ዠ የ ደ ጀ ገ ጠ ጨ ጰ ጸ ፀ ፈ ፐ

ሠ ፡ ፲፭ኛ ፊደል በግእዝ ኣልፍ ቤት በአበገደ (በፊደልነት ስሙ ሠውት አኃዝ ሲኾን ሠ—፰ ይባላል - ጻፎች ግን ስሙን ንጉሡ ሠ ይሉታል - "ሸን" እይ) ።

ሠለሰ (ሠልሶ፣ ሠለሰ) ፡ ሦስት አደረገ ።

ሠለሰ፡ ሦስተኛ ዐረሰ፣ ቀሰቀሰ፣ አለሰለሰ፣ ዐየመ ።

ሠለሰ፡ ቅድስት ሥላሴን አመሰገነ (ሦስት ጊዜ ቅዱስ አለ) ።

ሠለስት፡ የቀን ሦስተኛ ሰዓት ።

ሠለስት፡ የዜማ ስም (ስምዐኒ እግዚኦ ጸሎትየ" ብሎ የሚዠምር ዜማ - ምስጢሩ ጌታችን በዚህ ሰዓት እጲላጦስ ፊት ቁሞ የሞት ፍርድ እንደ ተፈረደበት ያስረዳል ።)

ሠለቀ —አለዘበ—ሠለቀ ።

ሠለቀ) ፡ ተሣለቀ (አላገጠ፣ አፌዘ፣ ዘበተ - ፪ዜና፡ ፴፮፥፲፮፡ ኢሳ፡ ፷፮፥፬ - ተደራራጊ ሲኾን ባድራጊነት መፈታቱን አስተውል) ።

ሠለቀጠ፡ ዋጠ —ሰለቀጠ ።

ሠለጠ (ሠልጦ፣ ሠለጠ) ፡ ሠለጠነ ።

ሠለጠ፡ ሾለ፣ ሰላ፣ ሾጠጠ ።

ሠለጠነ፡ አለባበስና አነጋገር አሳመረ (ሰበቀለ ከባላገርነት ራቀ ፲ሥልጣንና ዕውቀት አገኘ ባለያ ኾነ ማንኛውንም ነገር መሥራት ቻለ) ።

ሠለጠነ፡ ዐየለ፣ በረታ (በዛ፣ አባተ፣ አሸነፈ፣ ጌተየ፣ ሰፈነ፣ በላይ ኾነ - ዘፍ፡ ፩፥፲፮፡ ኢሳ፡ ፲፬፥ ፭፡ ሰቈ፡ ፭፥፲፰፡ ሮሜ፡ ፭፥ ፲፱፣ ፲፯ - "ገደል ባለበት አገር ዝንጀሮ ይሠለጥናል ።) ።

ሠላሳ፡ ሦስት ዐሥር (በአኃዝ ሲጻፍ ü ይባላል) ።

ሠላሳ ፈሪ፡ ኻያ ዘጠኝ (፳፱) ሠላሳ ሲሞላ አንድ ቍጥር የጐደለው ።

ሠላሽ (ሾች) ፡ የሠለሰ፣ የሚሠልስ (አመስጋኝ - "ሠላሽ ቀዳሽ" እንዲሉ) ።

ሠላጢ፡ የሠለጠ፣ የሾለ፣ የሾጠጠ (በግ እዝም የሠለጠነ ተብሎ ይፈታል ።)

ሠላጢን (ኖች) ፡ ከቀጪኔ የሚበልጥ ጦር ያሣ መውጊያ (ኢዮ፡ ፵፩፥፳፩ - ሠላጢን ባለሥልጣንን ያሳያል) ።

ሠላጤ (ዎች) ፡ የሠላጢ ዐይነት ሕፅን ግልገል ወሽመጥ (የጥብቆ የሱሪ) ።

ሠላጤ፡ ሹል፣ ስል፣ ሾጣጣ (እንቆቅልኸ) - ትንሽ ወጠጤ ቀንደ ሠላጤ - (የባሕር ሠላጤ) - ልሳነ ባሕር - የዓደን የፋርስ) ።

ሠልስት፡ ከነግ ወዲያ (ነግ ሠልስትአትበል ቶሎ ና) ።

ሠልስትና፡ ከትላንት ወዲያ (ና ምእላድ ነው" - "ትላንትናን" እይ) ።

ሠልጣና፡ የሠለጠነ (ዐዋቂ) ።

ሠልጣኝ፡ የሚሠለጥን ።

ሠመረ (ሠምረ) ፡ ወደደ፣ ፈቀደ፣ ዐቀፈ (ግእዝ) ።

ሠመረ —በጀ—ሰመረ ።

ሠመር፡ በወገብ ላይ የተጠመጠመ ኹለት እጅ ።

ሠመር ገባ፡ ተያዘ፣ ተሸነፈ፣ ተገዛ ።

ሠመር ገጠመ፡ በትንንቅ ጊዜ ወገብን ዐነቀ፣ ያዘ (ግብግብን" እይ - "ገበገበ) ።

ሠማ (ሠምዐ፣ ረስነ) ፡ ሞቀ፣ ጋለ፣ ጋመ (ቀለጠ፣ ፈሰሰ - ነገር ግን በልማድ ምክንያት በሳት ሰ ይጻፋል) ።

ሠማ፡ አደመጠ (ሰማ) ።

ሠም (ሞች) (ሠምዕ) ፡ የማር ሰፈፍ ግግር ልጥልጥ (የሚቀልጥ - ኹለተኛ ስሙ ከዳ ይባላል - "ጐመጭን" አስተውል) ።

ሠም ረገፍ፡ ከሠሙ ተለይቶ በወርቁ ብቻ የሚነገር ቅኔ ።

ሠም፡ የብሉይ ምሳሌ (ፊተኛ ነገር) ።

ሠምና ወርቅ፡ ሠም ከወርቅ ጋራ ባንድነት ።

ሠምና ወርቅ፡ ብሉይና ሐዲስ ።

ሠምና ወርቅ፡ የቅኔ ስም (ዐይነተኛ ምሳሌ - ባለቤቱ ኹለት ሲኾን ባንድ አንቀጽ - ማሰሪያ - የሚነገር ቅኔ - በሠም መደብነት የፈሰሰ ወርቅ የሠሙን ቅርጽ ነሥቶ እንዲገኝ ኋለኛው ሐዲሱ ቃል ፊተኛውን ብሉዩን መስሎ ይነገራል ማለት ነው - ዕብ፡ ፱፥፩-፳፰) ።

ሠምና ፈትል፡ ሠም ከፈትል ጋራ ባንድነት (ጧፍ ፋና) ።

ሠምና ፈትል፡ ፍጹም ኅብረት ስም ምነት ያላቸው ሰዎች (ባልና ሚስት) ።

ሠሠተ፡ ነፈገ፣ ቤሰ፣ ቀቀተ፣ ጮቀ (ነ) ።

ሠሡ፡ ያ ሠሥ (የርሱ ሠሥ) ።

ሠሢታ፡ የሠሠተች (የምትሠሥት) ።

ሠሣ፡ ዕንጨት—ሰሳ ።

ሠሣች፡ ሥሡ (መስጠት የማይወድ) ።

ሠሥ (ሦች) ፡ የዱር አንስሳ የፍየል ዐይነት (በገደልና በተራራ ላይ እየዘለለ የሚወረወር - አውሬ ይበላኛል ብሎ ለሕይወቱ ስለሚሣሣ ሥጋው ቀይ ሽንኵርት ይመስላል! ተባቱም እንስቱም ሠሥ ይባላል - "ሠሥና ድ ኵላ" እንዲሉ) ።

ሠሥማ፡ የሠሥ ዐይነት (ሠሥ የሚመ ስል ፍየል) ።

ሠሥቴ፡ ሠሣች (የሠሣች ወገን) ።

ሠሧ፡ ያች ሠሥ (የርሷ ሠሥ) ።

ሠረቀ (ሠሪቅ፣ ሠረቀ) ፡ ወጣ፣ ብቅ አለ (ጨረቃው ፀሓዩ - "ሠረቀና ሰረቀ በግእዝ ልዩዎች ሲኾኑ ባማርኛ ይተባበራሉ ። ሌባው በዛ ቢተው ይተው ባይተው ግን ጀንበር በሠረቀ ቍጥር አፈርሳታ ማውጣት አንችልም (ጐንደሮች) - በዛና ቢተው ሌቦች ናቸው) ።

ሠረቀ፡ ባተ፣ ገባ፣ ተዠመረ ።

ሠረቀ፡ የሰው ገንዘብ ደብቆ ወሰደ—ሰረቀ ።

ሠረበ (ሠሪብ፣ ሠረበ) ፡ ማገ አለ ልክ ጠጣ ደምን (ባላገር ግን ሥጋው ደሙን) ።

ሠረገ (ሠረመ) ፡ ወደ ውስጥ ገባ (ውስጥ ለውስጥ ኼደ - "ያዋሽ ውሃ ዐውሳ ሲደርስ ይሠርጋል - ይህ ልጅ ዐይኑ ሠርጓል ምን አገኘው" - "ሠረገላን" እይ) ።

ሠረገበ፡ ጠጣ፣ ጨለጠ (በ ተቀጽላ) ።

ሠረጐደ፡ ሰበረ፣ አዘበጠ፣ አጐደጐደ፣ አ ጐደለ (ምድርን ራስን) ።

ሠረጸ (ትግ) ፡ ገባ፣ ተረዳ፣ ዘለቀ (ይህ ልጅ ትምርት ሠርጾታል ።) ።

ሠሪ (ዎች) (ሠራዒ) ፡ የሠራ፣ የሚ ሠራ (ወሳኝ ደንጋጊ አስገኚ - ዕብ፡ ፲፩፥፲ - (ተረት) - ሥራ ለሠሪው እሾኸ ላጣሪው - "ቤተ ሠሪ ነገረ ሠሪ ራሰ ሠሪ" እንዲሉ - (፩ ሠሪ) የቅዱስ ዲዮስቆሮስ እምነት - (፪ ሠሪ) የማኅበረ ኬልቄዶን ስሕተት) ።

ሠሪታ፡ የሠራች (ዐሻሚ ቈናኝ) ።

ሠራ (ሠርዐ) ፡ ወስነ፣ ደነገገ፣ ደነባ (ሕግ አቆመ - "ሥራት ሠራ" እንዲሉ) ።

ሠራ፡ መራ (አሰፈረ የጦር ሰራዊትን ባገር ላይ) ።

ሠራ፡ ሥራት አስተማረ (ሥራ ቅጣ እ ንዲሉ) ።

ሠራ፡ አደረገ፣ ፈጠረ (ካለመኖር ወደ መኖር አስገኘ አመጣ - ግብር እምግብር አበጀ አዘጋጀ አወጣ ማንኛውንም ሥራ - (ብረት ሠራ) ቀጠቀጠ፣ ጨፈለቀ፣ ቀበቀበ - (ቤት ሠራ) ዐነጠ፣ ገነባ፣ ማገረ፣ ከደነ - (ገበታ ሠራ) ዘረጋ፣ እንጀራ ጣለ፣ አቀረበ - (ግፍ ሠራ) ዐመፀ፣ በደለ ሰውን - (ወጥ ሠራ) ቀቀለ፣ አበሰለ - (ወንጀል ሠራ) ቋንዣ ቈረጠ፣ ቤት አቃጠለ - (ኀጢኣት ሠራ) ሕግን ተላለፈ፣ ሰረቀ፣ አመነዘረ - (ጠጕር ሠራ) ጐነጐነ፣ ዐሸመ፣ ቈነነ - (ጦር ሠራ) ሰራዊት ሰበሰበ፣ አሰለፈ - (ካሳ ሠራ) ቈረጠ (ይህን ያኸል ትከፍላለኸ አለ) - (መግል ሠራ) ያዘ፣ ዐቈረ - (ነገር ሠራ) ዐደመ፣ ቋጠረ፣ አሳበቀ፣ አዋሸከ፣ አጣላ - (ለሰው ይምሰል ሠራ) ግብዝ ኾነ - "ሸመነን" ተመልከት) ።

ሠራሽ፡ የሠራው፣ ያበጀው (ረጋ ሠራሽ ሰው ሠራሽ" እንዲሉ - የቅርብ ሴት አንቀጽ ቅጽልነት በሩቅ ወንድ መፈታቱን አስተውል) ።

ሠራተኛ (ኞች) ፡ የሠራት ወገን (ሕግ አውጪ - ሥራ ወዳድ ትጉህ ጠይብ ባለጅ ቀጥቃጭ አንጥረኛ - "ወርቅ ሠራተኛ ብር ሠራተኛ" እንዲሉ - ዳግመኛም ሠራ ተኛ ተብሎ ኹለት አንቀጽ ይኾናል - "ተኛን" ተመልከት) ።

ሠራተኛነት፡ ሠራተኛ መኾን (ትጉ ህነት) ።

ሠራት (ሠራዕት) ፡ የሠሩ፣ የሚሠሩ ሠሪዎች ።

ሠራጊ፡ የሚሠርግ፣ የሚገባ (ገቢ) ።

ሠራጺ፡ የመንፈስ ቅዱስ ኣካል (የሠረጸ የሚሠርጽ) ።

ሠርቅ፡ የወር፣ የሌሊት፣ የቀን መባቻ መዠመሪያ ።

ሠርቶ፡ አድርጎ፣ አዘጋጅቶ፣ አብጅቶ ።

ሠርቶ አፍራሽ፡ በሥልጣኑ በቃሉ ፈጥሮ የሚያሳልፍ እንዳልነበረ የሚያደርግ እግዜር (ሰውን በደዌ የሚያፈርስ በመቃብር የሚያበሰብስ - "ስለ ሠርቶ አፍራሹ" እንዲል ለማኝ) ።

ሠርቶ አፍራሽ፡ ያረጀውን ቤት ለማደስ ለማስፋት ለማሳመር የሚንድ ዐናጢ ' ቤተ ሠሪ ።

ሠርየሞፈር ቂጥ፡ ሰረረ ።

ሠርጸ ድንግል፡ በ፲፭፻፶፮ ዓ፡ ም፡ የነገሠ የሐበሻ ንጉሥ ስም (የድንግል (እመቤታችን) ቡቃያ ማለት ነው) ።

ሠርጽ፡ ቡቃያ፣ ብቋያ ።

ሠቀሠቀ (ሠቅሠቀ) ፡ ወጋጋ፣ በሳሳ (ለመለየት ለማላቀቅ ለማስጌጥ - "ሸቀሸቀን" እይ - የዚህ ዘር ነው) ።

ሠቀቀ (ሠቂቅ፣ ሠቀ - ትግ፡ ሠቀቀ ሣቀየ) ፡ ጠላ፣ ሰለቸ፣ ሰቀጠጠ (ሆ ቅን" እይ - የዚህ ዘር ነው) ።

ሠቀቀናም (ሞች) ፡ ሠቀቀን ያለበት የበዛበት (ባለሠቀቀን ችጋራም ስግብግብ) ።

ሠቀቀን፡ በልቶ አለመጥገብ (አሲድን" እይ) ።

ሠቀቀን፡ ያገኙትን ያዩትን ማጣት (ከዚህ የተነሣ ምር ሐዘን ማዘን ማልቀስ) ።

ሠቀጠ (ቀሠጠ) ፡ አዋሸከ ' ዋሸ (ሠቀጠ" ያማርኛ "ቀሠጠ" የግእዝ ነው) ።

ሠቃ፡ አፋፍ (ጐዣም) ።

ሠቃጢ (ቀሣጢ) ፡ የሠቀጠ (የነገር ሌባ ዋሾ) ።

ሠቅ (ሠቂቅ፣ ሠቀ፣ ሠቅ፣ ማቅ) ፡ ውስጡ ማቅ ላዩ ግምጃ ኹኖ የተሰፋ የካህናት መታጠቂያ (በግእዝ ቅናት ይባላል - ዛሬም የከተማ ሰዎች የሐር የወርቅ ቀበቶ ይሉታል) ።

ሠቅሠቅ (ቆች) ፡ የተበሳሳ ዕንጨት (በሰገነት ሰበሰብ ላይ ያለ ጌጠኛ ሥራ ዐይነ ርግብ - ሕዝ፡ ፵፥፱፣ ፲፬፣ ፴፯) ።

ሠቅሣቂ፡ የሠቀሠቀ፣ የሚሠቀሥቅ ።

ሠቅጥ (ሠጥቅ) ፡ ከላድ የፍየል መልክ ።

ሠቅጥማ፡ ከላድማ መልከ ቀበሮ (መቀነትማ ፍየል) ።

ሠቆች፡ መታጠቂያዎች ።

ሠበጠረ (ሠበጠ) ፡ አበጀ፣ ሠራ (ቅር ጫትን ጐታን) ።

ሠቢ (ሠባሒ) ፡ የሚሠባ ፍሪዳ የ ሚኾን ።

ሠባ (ሠብሐ) ፡ ወፈረ፣ ደነደነ፣ ደለበ (ጮመየ ጮማ ኾነ ጥጥ መሰለ ቀለጠ - ኢሳ፡ ፳፭፥፮ - (ተረት) - አህያ ሠባ ካልታረደ ምን ረባ - (ልቡ ሠባ) - አልታዘዝ አለ ሰው ናቀ) ።

ሠተረ፡ ዘረጋ—ሰተረ ።

ሠነቀ (ሠኒቅ፣ ሠነቀ) ፡ ቈላ፣ ፈጨ፣ ጋገረ፣ አበሰለ (ሥንቅ አበጀ አዘጋጀ) ።

ሠነበጠ (ሠበጠ) ፡ ሠነጠረ፣ ለበጠ (ሠነተረ ከረከረ ከፈለ) ተረር ።

ሠነተረ (ሠተረ) ፡ በጣ፣ ሠነጠቀ፣ ቀደደ (የታረደውን ከብት ለመግፈፍ ብልት ለማውጣት - "ሰነዘረን" ተመልከት) ።

ሠነታተረ፡ ቀዳደደ ።

ሠነገ፡ አፍንጫን በሳ—ሰነገ ።

ሠነጋ፡ የፈረስን ቍላ አወጣ -ሰ ነጋ ።

ሠነጠረ (ሠጸረ) ፡ ለበጠ ' ሠነበጠ ።

ሠነጠቀ (ሠጠቀ) ፡ ሰበረ፣ አነበበ፣ ተረተረ፣ ቀደደ፣ ከፈለ (በቁመት ፈለጠ መገዘ ተረረ - "ኣቡየ ጻድቁ ገደል እንዳክርማ የሚሠነጥቁ እንዳለ ታቦት ዘፋኝ) ታሪ ።

ሠነጣጠቀ፡ ሰባበረ፣ ከፋፈለ ። መሠነጣጠቅ፡ መሰባበር፣ መከፋፈል ።

ሠናቂ፡ የሠነቀ፣ የሚሠንቅ (ጋጋሪ) ።

ሠኔ (ሠነየ) ፡ የወር ስም (ዐሥረኛ ወር ከመስከረም - ትርጓሜውም ሠናዪ ሠናይ ማለት ነው - የርሻን መለስለስና የዘርን መዘራት ያሳያል - (ተረት) - አላጋጭ ገበሬ በሠኔ ይሞታል - "ሠኔ ነግ በኔ" - ባ፲፱፻፶፮ ዓ፡ ም፡ ሠኔ ፩ ቀን ሰኞ የመኪና መንገድ በግራ፡

ሠኔ ሚካኤል (የሠኔ ሚካኤል) ፡ በሠኔ ፲፪ ቀን የሚከብር የቅዱስ ሚካኤል በዓል ።

ሠኔና ሰኞ፡ የመለኛ የጠንቋይ ፈሊጥ (ሠኔ ሰኞ በባተ ቍጥር ማስፈራሪያ ኾኖ ይኖራል) ።

ሠንበሌጥ፡ ሣር—ሰንበሌጥ ።

ሠንባጭ፡ የሠነበጠ፣ የሚሠነብጥ (ሠንጣሪ ለባጭ) ።

ሠንተራ፡ ደንጊያ ዐቃፊ የወንጭፍ ቈዳ ።

ሠንታሪ፡ የሠነተረ፣ የሚሠነትር (በጪ) ።

ሠንገር ሠንገር አለ፡ ግመልኛና ሰጐንኛ ሮጠ ።

ሠንገሮ (ሠገረ) ፡ ረዥም ቀርፋፋ ሰው ።

ሠንጠረዥ፡ የጨዋታ መሣሪያ -ሰ ንጠረዥ ።

ሠንጣሪ (ዎች) ፡ የሠነጠረ፣ የሚሠን ጥር (ሣጠራ ሠሪ) ንበጥ ።

ሠንጣራ፣ ሥንጣሪ፣ ሥንጥር፡ የተሠነጠረ (ልባጭ ልብጥ - በግእዝ ሥጻር ይባ ላል - ሥንጥር አለ ተሠነጠረ - ተሠነጣጠረ በብዙ ወገን ማለት ነው) ።

ሠንጣቂ፡ የሠነጠቀ፣ የሚሠነጥቅ (ተር ታሪ) ።

ሠንጣቃ ዕንጨት፡ ጭንቅ መከራ ጥብ (መውጫ ቀዳዳ የሌለው) ።

ሠንጣቃ፡ የተሠነጠቀ ገደል መረሬ ።

ሠንጥቆ፡ ተርትሮ፣ ከፍሎ (ተረት) - ባልነቃ ሠንጥቆ ባልዘነበ በርቆ) ።

ሠኘ) ፡ ሠነጠቀ፡ በኩል መኾኑ ቀርቶ ካ፲፱፻፴፫ ዓ፡ ም፡ በፊት እንደ ነበረ በስተቀኝ ኾነ ።

ሠኘ) (ሠነየ) ፡ አሠኘ (አስሠኘ) (አሠነየ) ፡ አስመለከተ፣ አሳሰበ፣ አሻ፣ አስፈለገ፣ አስወደደ (አናገረ አስባለ - (ዝም አሠኘ) አስረመመ) ።

ሠከተ (ሥኅተ) ፡ ቀረበ፣ ስለፈ (ጸጥ ዕክም ብሎ ለቅልውጥ) ።

ሠከት፡ የቀረበ፣ የሰለፈ ። ሠከቴ፡ የሠከት ወገንና ዐይነት (ሎፌ ቀላዋጭ) ።

ሠክ —ሎፍ—ሠከተ ።

ሠክ አለ፡ ሎፍ አለ (ተደቀነ) ።

ሠዊ (ሠዋዒ) ፡ የሠዋ፣ የሚሠዋ (ካህን ቃልቻ) ።

ሠዋ (ሦዐ) ፡ ዐረደ፣ አወራረደ (ጠ በሰ ' አጨሰ - መሥዋዕት ወይም ቍርባን አቀረበ - ላምላክ - (ለጣዖት ጭዳ አለ) - መዝ፡ ፻፮፥፴፯) ።

ሠውር፡ የኮከብ ስም (ሰውር) ።

ሠውት፡ የፊደል ስም (ሠ - እሸት ማለት ነው) ።

ሠየ (ትግ፡ ሠይአ ሻፈደ) ፡ ጐመዠ፣ ተቃረ፣ ጓጓ፣ ቋመጠ ።

ሠየመ (ሤመ) ፡ ሾመ፣ አከበረ ።

ሠየመ፡ ዐቀበ (ዐቃቢ ኾነ ፈጩ አዘጋጀ ሰፈረ መላ ለበመ በቤተ ክሲያን ምሥራቃዊ በር አደረገ አኖረ መገበሪያን - "ሰየመን" ተመልከት) ።

ሠየምት፡ ከበላይ ተሹመው የበታቻቸውን የሚሾሙ ባላባቶች (ከትግሬ ሠየምት ከደንቢያ ከንተብት" እንዲሉ) ።

ሠየረ፣ ሤረ) ፡ አሤረ (ዐደረ፣ ዐደመ ' አሳደመ ' መከረ ' ዶለተ - የክፉ፣ የበጎ) ።

ሠዪ፡ የሠየ፣ የሚሠይ (ጐምዢ) ።

ሠያሚ፡ ሿሚ (የሠየመ፣ የሚሠይም፣ ዐቃቢ ት) ።

ሠይቷል፡ ጐምዥቷል፣ ተቅሯል ።

ሠገረ (ሠፂር፣ ሠገረ) ፡ ዐለፈ፣ ኼደ፣ ተራመደ (አካኼድ አሳመረ ተቀማጩን ሳይነቀንቅ እንደ እንዝርት ሾረ ሰለከ ተሽከረከረ - ተፍለቀለቀ) ።

ሠገራ (ዐረ) ፡ ያይነ ምድር ጕድጓድ (ዐዘቅተ ኵስሕ) ።

ሠገገ፡ ረዘመ (ሠገገ) ።

ሠጋሪ፡ የሚሠግር፣ የሚሽከረከር ።

ሠጋር (ሮች) ፡ የሠገረ፣ የሚሠግር ( በቅሎ ስናር አህያ ፈረስ ግመል - ፩ነገ፡ ፬፥፳፰) ።

ሠግር፡ የወር መባቻ ቀን (እሑድ የሳተው አንድ ቀን ዐልፎ ማግሰኞ ሲብት ሠግር ይባላል) ።

ሠግር፡ ጳጕሜ በ፫ ዓመት ፭ ስትኾን የሚዘለለው ፮ኛ ቀን ።

ሠጠቀ (ሠጢቅ፣ ሠጠቀ) ፡ ከፈለ (ሣጥቅ - ቆች - ቦይ የቅብቅብ መክ ተነተነ ' ገመሰ ' ማሳን) ።

ሠጠጥ አለ፡ ተሠጠጠ ።

ሠጠጥ አደረገ፡ ሠጠጠ ።

ሠጣጭ (ሠጣጢ) ፡ የሠጠጠ፣ የሚሠጥ (ቀዳጅ) ።

ሠጥር (ሠጸረ) ፡ ያሣ ማጣበቂያ ሠንጣራ ሠንጣቃ ዕንጨት (ሠነጠረን" እይ - ሠጥር ታናሽ ጐድን - ቀጪን ሠጥር እንዲሉ) ።

ሡልጣን (ዐረ) ፡ ንጉሥ (በሕዝብ ላይ ሥልጣን ያለው) ።

ሡሠኛ (ኞች) ፡ ልማደኛ (በመለኛ) ።

ሡሢ፡ ባለቀለም መጠብር ነጠላ ።

ሡሥ፡ የትንባኾ የሱና ፍላጎት መሻት ክፉልማድ ዐመል (ዐይንን የሚጨፍንና የሚያዛጋ - "ሐራራን" አስተውል) ።

ሡካር፡ በቁሙ፡ ሱካር ።

ሢሶ መሬት፡ ቀላድ ሲጣል ለባለምድር ባላባት ከ፫ ፩ የተሰጠ ።

ሢሶ፡ ሦስተኛ እጅ (ዘኊ፡ ፲፭፥፮፣ ፯) ።

ሢሶ ዕንጨት፡ ከሦስት አንዱ ክፍል ዕንጨት የኾነ ጠመንዣ መውዜር (ከወገቡ በላይ ዕንጨቱ ዐጪር ኹኖ ብረቱ ብቻ ይታ ያል) ።

ሢሶ፡ ከሦስት አንድ—ሠለሰ ።

ሢሶ ጠማጅ፣ ሢሶ ዐራሽ፡ ከሦስት አንድ ሊሰጥ ተዋውሎ የሰው መሬት የሚያርስ (ተጋዢ ተጠማኝ) ።

ሢር (ሥርው) ፡ ከተለፋ የበግና የፍየል ሌጦ በቀጪኑ ተቀዶ የወጣ የበቅሎ የፈረስ የበሬ ዕቃ መስፊያ ያገልግል መለጐ ሚያ (ሢር ያሠኘው ከመነሻ እስከ መጨረሻ ከሥር እስከ ጫፍ መድረሱ ነው) ።

ሢር (ሮች) ፡ የጠፍር ቅዳጅ (የጫማ ማዘቢያ መጥለፊያ - በግእዝ ቶታን ይባላል - ዮሐ፡ ፩፥፳፯) ።

ሢር (ዐረ) ፡ ሥር ።

ሢር፡ ያልተገመደ ክሥዳ ጭረት ።

ሢርባ፡ ሚጥሚጣ (የበረሓ በርበሬ በላተኛውን ብዙ ውሃ የሚያስጠጣ እንደ ሣራብ የሚለበልብ) ።

ሢርባን፡ ተመልከት ።

ሢርጋ፡ እንገር ።

ሢጥ፡ መጮኸ ።

ሢጥ መጮኸ፡ ሠጠጠ (ሠጢጥ፣ ሠጠጠ) ፡ በፍጥ ነት ቀደደ (ልብስን) ።

ሢጥ ሢጥ አለ፡ ተጨነቀ ።

ሢጥ አለ፡ ባጪር ድምፅ ጮኸ (ተረት) - ዐይጥ ወልዳ ወልዳ ዥራት ሲቀር ሢጥ አለች) ።

ሢጥጥ ሢጥጥ አለ፡ መላልሶ ተን ሢያጠጠ ።

ሢጥጥ አለ፡ ብረትኛ ጮኸ ።

ሢጥጥታ፡ የስፌት አክርማና ስንደዶ ድምፅ (ሢጥጥ" ማለት - ፱ኛውን ያ ተመልከት) ።

ሣለ (ሠዐለ) ፡ ነደፈ፣ በገረ፣ መሰለ (ሥዕል ምሳሌ አደረገ ነቀሰ የፈጣሪንና የፍጡርን መልክ በቀለም ገለጠ አሳየ - ሣለ ፈጠረ - ኢሳ፡ ፵፱፥፭) ።

ሳለ (እንዘ ሀሎ) ፡ ሳይሞት፣ ሳያልፍ ። (ተረት) ፡ "አባት ሳለ አጌጥ፡ ጀንበር ሳለ ሩጥ” ።

ሣለ —ኡሁ ኡሁ አለ —ሣለ ።

ሣልሳይ፡ ዘንድ አንቀጽ ።

ሣልስ፡ ፫ኛ ፊደል ። (ኢ ሣልስ ቢ ሣልስ" እንዲል ተማሪ) ።

ሣልስ ቅጽል) ፡ ነጋሪ ።

ሣልስት፡ የች ፫ኛ ቀን ሦስት (ሠወስት) ከኹለት ቀጥሎ ያለ መደበኛ ቍጥር ።

ሣልስነት፡ ፫ኛነት ።

ሣሢት፡ የቀበሌ ስም (በተጕለት ውስጥ ያለች የኪዳነ ምሕረት አጥቢያ ገለ) ።

ሣሣ (ሠሥዐ) ፡ ሥሥ ኾነ፣ ረቀቀ፣ ቀ ጠነ (ኢሳ፡ ፵፥፲፱) ሣል ።

ሣሣ (ሠሥዖ) ፡ መሣሣት ።

ሣሣ፡ ሠሠተ (ምሳ፡ ፳፫፥፪) ።

ሣሣ፡ ተራራቀ (የዘር) ።

ሣሣ አለ፡ ሣሣ ።

ሣሣ፡ ዐዘነ፣ ራራ (እከሌ ለልጁ ይሣ) ።

ሣሣ አደረገ፡ አሣሣ ።

ሣሣኹ፡ ሠሠትኹ (አየን" ተመልከት) ።

ሣራም፡ ሣር በዝቶ የበቀለበት ስፍራ (ሣረ በል" - የቤት የዱር እንስሳ ወፍ ሣር ነጭቶ የሚበላ) ።

ሣራብ፡ ሳማ (አለብላቢት - ግእዝ) ።

ሣር (ሣዕር) ፡ በቁሙ (የመሬት ጠጕር ለእንስሳና ላውሬ ለወፍ ምግብ ለሰው ጥቅም የሚኾን - የጋዣ የገደል የመስክ የጠጅ) ።

ሣቀ (ሠሐቀ) ፡ ፈገገ፣ ተንከተከተ (ከሐዘን ከለቅሶ ራቀ - "አፍ ቂጡ ሣቀ" እንዲሉ - (ግጥም) - ክትክት ብላ ሣቀች ምድር ጥርስ አውጥታ አባተ ሲታሰር አብርሀ ሲፈታ - "ገበያ እንዴት ዋለ" ቢለው አንዱ ባንዱ ሲሥቅ) ።

ሣቀ፡ ፈካ (ማሽላ ሲያር ይሥቃል ። በሐዘን መካከል ቢሣቅ ወዶን አይሥቁ ይባላል - ወዶን ሰውየው አይሥቁ ጥርሶቹ - "ወደደ" ብለኸ "ወዶንን" ተመልከት) ።

ሣቀየ (ሣቅዮ፣ ሣቀየ) ፡ አስጨነቀ (መከራ አሳየ አስቻለ - መዝ፡ ፵፬፥፪) ።

ሣቂ (ሠሓቂ) ፡ የሣቀ፣ የሚሥቅ ።

ሣቂ ገጣጣ ጥርሰ ጣይ ሞቴ ።

ሣቂታ (ሠሓቂት) ፡ የሣቀች፣ የምት ሥቅ (ሣቅ የምታበዛ ሴት) ክት ።

ሣቃዪ፡ የሣቀየ፣ የሚሣቅይ ።

ሣቅ (ሥሒቅ) ፡ መሣቅ ።

ሣቅ ሣቅ አለ፡ ፈገግ ፈገግ አለ (መላልሶ ሣቀ) ።

ሣቅ ሥላቅ (ሠሐቅ ወሥላቅ) ፡ ሣቅና ሥላቅ (ሠለቀ)ን" እይ) ።

ሣቅ አለ፡ በጥቂቱ ሣቀ ።

ሣቅ፡ የፊት ፈገግታ (የደስታ ምል ክት) ።

ሣንሣ፡ መሎጊያ—ሳንሳ ።

ሣንቃ!፡ የበርመዝጊያ—ሳንቃ ።

ሣይ (ዮች፣ ሠዓሊ) ፡ የሣለ፣ የሚ ሥል (በእጅ በመኪና - "ሥዕል ሣይ" እንዲሉ) ።

ሣይንቴ (ሣይንታዊ) ፡ የሣይንት ሰው ።

ሣይንት፡ ያገር ስም (በበጌምድር አቅ ራቢያ ያለ አገር - "ዐማራ ሣይንት" እንዲሉ - ትርጓሜው ዘር ማለት ይመስላል - ልጅን ሽንት እንዲሉ - "ዐማራን" አስተውል) ሰው ።

ሣይንቶች፡ የሣይንት ተወላጆች ።

ሣጠራ፡ ከቀርክሓ፣ ከሸንበቆ የተበጀ ምንጣፍ (፪ኛ ስሙ አቴና ነው) ።

ሣጥን (ሣጹን) ፡ ከንጨት፣ ከብረት፣ ከደንጊያ፣ ከወረቀት፣ ከቈዳ፣ ካረግ የተበጀ ሞላላ ዕቃ (ማንኛውንም ነገር ማስቀመ፵ ማኖሪያ - የገንዘብ የልብስ የጌጥ የሬሳ ሣጥን እንዲሉ - ሲበዛ ሣጥኖች ይላል - (ቁም ሣጥን) ፡ ቁሞ የሚከፈት የቁም ሣጥን የቆመ ያልተጋደመ በውስጡ ከታች እስከ ላይ ዐልፎ ዐልፎ የዕቃ መሰደሪያ ዕርከን ያለውና የሌ ለው - (የወርቅ ሣጥን) ፡ ከወርቅ የተሠራ በወርቅ የተለበጠ የወርቅ ማስቀመጫ ማለት ነው) ።

ሣጥን፡ ሰይጣን ።

ሣጥን፡ በቁሙ ።

ሤረኛ (ኞች) ፡ ዐድመኛ (ነገር ቋጣሪ) ።

ሤረኛነት፡ ሤረኛ መኾን (ዐድመኛነት) ።

ሤራ፡ ርጋታ፣ አማን፣ ደኅና፣ ጸጥታ፣ ፍቅር፣ ሰላም ። (እያሙ ሤራ" እንዲል - ባላገር ለውሻው ስም ሲያወጣ - "እከሌ ግዳይ ቢያጣ ከሤራው ይገድላል" - "ባረከ" በግእዝ "መረቀ ረገመ" ተብሎ እንዲፈታ ሤራም እንደ ርሱ ነው - "መረነ" ብለኸ "መረንን" እይ) ።

ሤራ ቈረጠ፡ ዐድማ አደረገ ' ጨረሰ ' ማለ ።

ሤራ፡ ዐድማ፡ (ሠየረ፡ ሤረ) ።

ሴራ፡ ዐድማ (ሠየረ፡ ሤረ) ።

ሤራ፡ ዕድር፣ ዐድማ፣ ዱለት (ተረት) - ከምሳ የተለየ ደብተራ ያደርጋል ሤራ - በኦሮምኛ ግን ደንብ ውል ማለት ነው) ።

ሤራ ኾነ፡ ተሤረ፣ ተዶለተ (ጸጥ አለ፣ ረጋ አገሩ ሕዝቡ) ማለ ።

ሤራ ጕዱ፡ ሰላመ ቢስ ¡ ቅን የማ ይዶልት ።

ሥለሳ፡ ዕየማ ።

ሥሉሴ፡ ሽሩባ ።

ሥሉሴ፡ በብርና በወርቅ በንሓስ መደብ ላይ በ፫ በ፫ ረድፍ የተንጠለጠለ የበ ቅሎ፣ የግመል ዐንገት ጌጥ (ሥሥና ቀጪን አጫዋች ዐልቦ ዶቃ - መሳ፡ ፰፥፳፩ - "መረሸትን" ተመልከት) ።

ሥሉሴ፡ ክብ የጸናጽል ሰሌዳ፲ ፪ ጊዜ ፫ ኹኖ የሚታይ ሿሿቴ ።

ሥሉስ፡ ፫ ምስክር (ልማ በሥሉስ ጥፋ በሥሉስ" እንዲሉ) ።

ሥሉስ፡ ፫ የገበጣ ጠጠር (ሥሉስ ባይርቀኝ" እንዲል ገበጣ ተጫዋች) ።

ሥሉስ ቅዱስ፡ ሦስት የኾነ ቅዱስ (በአካሉ ፫ ጊዜ ቅዱስ ቅዱስ ቅዱስ ተብሎ የሚመሰገን አምላክ) ።

ሥሉስ፡ በአካል ሦስትየኾነ አምላክ ።

ሥሉጥ፡ ሥልጡን (የጠመመውን የሚያቀና የጐደለውን የሚመላ - ሥሉጥ የግእዝ ሥልጡን ያማርኛ ነው) ።

ሥላሴ፡ በቅድስት ሥላሴ ስም የተቀረጸ ታቦት (ደብረ ብርሃን ሥላሴ ዐድዋ ሥ ላሴ" እንዲሉ - (የሞኝ ጥያቄ) - ሥላሴ ገዳም ታቦቱ ማነው) እይ ።

ሥላሴ፡ የቅኔ ስም (፩ኛ ቅኔ ዘሴን) ።

ሥላሴ፡ የፈጣሪ አካል ሦስትነት (ወይም ስም) ።

ሥላሴዎች፡ የሥላሴ ካህናት (የሥላሴ መቅደስ አወዳሾች) ።

ሥል (ሎች) (ሥዕል) ፡ በብራናና በወረቀት በደንጊያና በንጨት በብረት በሰው ገላ ላይ የተሣለ የተቀረጸ የተነቀሰ የሰውና የማንኛውም ፍጥረት መልክ ምሳሌ ምልክት ።

ሥልሳ፡ ኹለት ሠላሳ (ስድስት ዐሥር ስሳ - ስድሳ) ።

ሥልስ (ሞጻሕት) ፡ የወይን መጠጥ መሧዕት (ስለ ክብረ አምላክ የሚረጭ የሚፈስ - ሥልስ ከ፫ ፩ የተጣለ ጠጅ ይመስላል) ።

ሥልስ፡ ሦስት ዐይነት ኹኖ ባንድ ነት የተዘጋጀ (ያዋዜና የቅቤ የክትፎ ወጥ - ትግሬ ግን ሥልስ የሚለው በዘይትና በሽንኵርት የተሠራ የትማትም ወጥ ነው) ።

ሥልስ ወጭት፡ የሥልስ መሥሪያ ድስት (ወይም ማቅረቢያ ጣባ) ።

ሥልስ፡ የተሠለሰ (ሦስት የኾነ) ።

ሥልሶ፡ በ፫ ጣት ልክ የተደረዘ የሙ ነኵሴ ቆብ ።

ሥልቅ፡ ያገር ስም (በግዳድ) ።

ሥልጡን (ኖች) ፡ ዝኒ ከማሁ (ብልጥ ብልኅ ጮሌ ፈጣን ባለያ ፥ የከተማ ሰው ሥልጡንነት ሥልጠና) ።

ሥልጢ፡ ከ፯ቱ የጕራጌ ባላባቶች አንዱ (አገሩም ነገዱም ሥልጢ ይባላል) ።

ሥልጣኑ ተያዘ፡ እንዳይቀድስ ተከ ለከለ ።

ሥልጣኔ፡ ሥልጠና (ሥልጥንና ሥልጡን መኾን ዕውቀት - (ክፉ ሥልጣኔ) ተንኰል የሰይጣን ሥራ ሰውን የሚጐዳና የሚያጠፋ) ።

ሥልጣን (ኖች) ፡ መብት፣ ችሎት፣ ክህነት (ቅስና ድቍና - (ሥጋዊ ሥልጣን) የንጉሥ - (መንፈሳዊ ሥልጣን) የጳጳስ) ።

ሥልጣን ሰገድ፡ ያጤ ሱስንዮስ ስመ መንግሥት ።

ሥሡ (ሥሡዕ) ፡ ንፉግ፣ ጩቅ ቢስ፣ ቅቅታም፣ ሥሥታም (የባልቴት ግጥም) - እኒህ ሥሡ ለዝናም ጌታ ውሃ ነሡ) ።

ሥሥ (ሦች) ፡ የሣሣ (ብረ ሸሽከውፍረትና ከብዛት ከመቀራረብ የራቀ - "ሥሥ እንጀራ ሥሥ ጠጕር" እንዲሉ) ።

ሥሥ ቅልጥም፡ የኋላ እግር ከነቅባቱ (መቅንን" እይ - ቀና) ።

ሥሥ ቅልጥም) ፡ የኋላ እግር ከጕልበት በታች ከነቅባቱ” ። መቅንን" ተመልከት” ። ወዶ የዋጡት ቅልጥም ከብርንዶ ይጥም" እንዲሉ ።

ሥሥታም (ሞች) ፡ የሠሠተ፣ የሚሠሥት (እጁን ቢሉት ጠብ የማይለው - ፩ቆሮ፡ ፮፥፲ - (ተረት) - ከሥሥታም አንድ ይወድቀው አንድ ያንቀው) ።

ሥሥታምነት፡ ሥሥታም መኾን (ንፉግነት ቢስነት) ።

ሥሥት (ሥሥዕት) ፡ ንፍገት ' ቅ ቅት (ማቴ፡ ፳፫፥፳፭፡ ማር፡ ፯፥፳፪) ።

ሥሥት፡ ተንቀሳቃሽ ።  

ሥረ ብዙ፡ ሥሩ ለጕንፋን ለሳል መድኀኒት የሚኾን ቅጠል ።

ሥረ ነገር፡ የነገር ጥንት መነሻ ።

ሥረ ወጥ፡ ያልተሰፋ ትት ጥልፍ (መርፌና መቀስ ያልዞረበት ልብስ ቅጥል አልባ - ሥሩ እስከ ጫፉ የወጣ - በግእዝ እል ታሕ ይባላል) ።

ሥረ ገደል፡ በሺዋ ክፍል ያለ ቀበሌ ።

ሥረት (ሥር) ፡ ጠባይ፣ ባሕርይ (ተፈጥሮ ተገብሮ - የገላ ኹናቴ - ወይም በአካል ላይ የሚታይ ሥራ - በትግሪኛ ግን በዘር የሚወርድ በሽታ ይባላል) ።

ሥረጌ (ጌ ሥርው) ፡ የሣርና የቅ ጠል ሥር ያለባት ምድር (የማንም ከብት ተሰብስቦ የሚውልበት ቀዬ ሜዳ ነው) ።

ሥሩ ተቈጣ) ፡ ዐበጠ ተነፋ ።

ሥሪት፡ ምሪት (በባላገር ላይ የተሠራ የጦር ሰራዊት ጭፍራ) ።

ሥሪት፡ ካያት - ከቅድም አያት ሲያ ያዝ የመጣ (የገባር የግንደ በል የመስቀል መሬት - "የመሬት ሥሪት" እንዲሉ) ።

ሥራ (ግበር) ፡ የቅርብ ወንድ ትእዛዝ አንቀጽ (እከሌ ጌታኸ ያዘዘኸን ሥራ ሥራ) ።

ሥራ መሪ) ፡ የሥራ ሹም (ሠራተኛን ሥራን ወደ ማወቅ ሥራውን ወደ ሠራተኛ የሚመራ ሥራ አስኪያጅ) ።

ሥራ ቤት፡ የሥራ ቤት ማድ ቤት (ወንድና ሴት ባሪያ) ።

ሥራ ያዘ፡ ረባ፣ ጠቀመ (ሥራም አይዝ አይረባም) ።

ሥራ ያዘ፡ እሥራ ገባ ።

ሥራ ጊዮርጊስ፡ ከካህናት በቀር ሕዝብ የማያከብረው የጊዮርጊስ በዓል (በጥር ፲፰ ቀን የሚውል) ።

ሥራ፡ ግብር፣ ተግባር (የጥበብ ዘዴ ውጤት - "የጽፈት የሒሳብ ሥራ" እንዲሉ - የበዓል ተቃራኒ ውሃ ዋና ሰንጠረዥ በገና ፈረስ ግልቢያ ብረት ቅጥቀጣ ጽፈት ድጕሰት) ።

ሥራ ፈታ፡ ተወ፣ ለቀቀ፣ ቦዘነ ።

ሥራ ፈት (ቶች) (ፅሩዕ) ፡ ኣለ ሥራ የሚውል ሥራ የማይወድ ቀላዋጭ ዘዋሪ ።

ሥራ ፈትነት፡ ሥራ ፈት መኾን (ቦዘንተኝነት - "መራ" ብለኸ "መሪን" እይ) ።

ሥራ፡ ፍጥረተ ዓለም ።

ሥራሥር፡ የሥር ሥር (ብዙ ዐይነት መድኀኒትና ምግብ የሚኾን የንጨት ያትክልት ሥር) ።

ሥራተ ቢስ፡ ሥራተ መጥፎ ዳኛ (ሕገ ውጡ) ።

ሥራተ ጌትነት፡ የጌትነት ክብር ማዕርግ (ሥጋ መብላት ጠጅ መጠጣት) ።

ሥራተኛ (ኞች) ፡ ሥራት አክባሪ (በሥራት ዐዳሪ) ።

ሥራት (ሥርዐት) ፡ ንጹሕ ውሳኔ (የሕግና የትእዛዝ መጠበቂያ ደንብ) ።

ሥራት ለበሰ፡ ዋስ ጠራ ' ተዳኘ ።

ሥራት ልክ ነው፡ አይለወጥም ' አ ይቃወስም ።

ሥራት፡ ሙሉ የበቅሎ ዕቃ (በቅሎ ከነሥራቷ እሰጥ" እንዲል ተጋች) ።

ሥር (ሥሩዕ) ፡ የተሠራ፣ የተደረገ፣ የተደነባ (ውስን ድንግግ - (የቤት ሥር) - በቤት የተሠራ ልብስ ከገበያ ያልተገዛ የባሕር ፈ ትል ያልኾነ ሸማ - (ያጤ ሥር) - ዐጤ የሠሩት ሥራት ደንብ ውሳኔ) ።

ሥር (ሮች) (ሠረወ፣ ሥርው) ፡ የፍጥረት የነገር ኹሉ መዠመሪያ መነሻ መ ወጠኛ (ወደ ታችና ወደ ላይ የሚያድግ - "ነገር ከሥሩ ውሃ ከጥሩ" እንዲሉ - የዛፍ ሥር የደም ሥር - "ሠረየ" ብለኸ "ሥረይን" እይ - በምስጢር ከዚሀ ጋራ አንድ ነው) ።

ሥር ሰደደ (ሠረወ) ፡ ወደ ታች አ ደገ ' ሥርን አረዘመ ።

ሥር ሰደደ፡ ተደላደለ (ዘመድ ገዛ ወገን አበጀ ገንዘብ አበዛ - "ሢርን" አስተውል) ።

ሥር ኵል፡ ነጭና ጥቍር የኵል ሥር ።

ሥር ያዘ፡ እሥር ገባ (ሳያልቅ ቀረ ነገሩ ሥር ያዘ" እንዲሉ) ።

ሥር፡ ግርጌ፣ ታችኛ ስፍራ፣ ጥግ (የገደል የተራራ ሥር" እንዲሉ) ።

ሥር ጠምዛዥ፡ ክፉ ደብተራ አስ ማተኛ ሰው ገዳይ ።

ሥርቻ፡ የግንብ የግድግዳ የዕቃ ሥር (የማይታይ ስፍራ) ።

ሥርቻ፡ የግንብ ጥግ—ሥር ።

ሥርዐተ ንግሥ፡ በዘውድ በዓል የሚደረግ ጸሎትና መቀባት የመሰለው ኹሉ ።

ሥርግ ሥርግ አለ፡ ትርግ ትርግ (ርግብ ርግብ አለ" - "ተረገን" ተመልከት) ።

ሥርግ፡ ዝኒ ከማሁ (የሠረገ የገባ - "ሥርግ አለ ግበት አለ) ።

ሥርግርግ አለ፡ ተሥረገረገ ።

ሥርግርግ፡ የተሥረገረገ (የተዋጠ) ።

ሥርጸት፡ መሥረጽ ።

ሥቃይ፡ ጭንቅ፣ መከራ፣ ቅጣት፣ እስ ራት ' ክፉ ሕመም ።

ሥቅሠቃ፡ የመሠቅሠቅ ሥራ ።

ሥቅሥቃት፡ ቍርጥማት (ዐጥንትን የሚወጋ የሚሠቀሥቅ በሽታ) ።

ሥቅሥቅ አደረገ፡ ከሥር ከታች ያዘ ' ሠቀሠቀ ።

ሥቅሥቅ፡ የተሠቀሠቀ (የተለየ) ።

ሥቅሥቆ፡ በቅመም የተሠራ የሥጋ ክትፎ ወጥ (ከድስት ውስጥ በቢላዋና በማንካ ተሠቅሥቆ የሚወጣ) ።

ሥቅሥቆሽ፡ ሥቅሠቃ ።

ሥቅቅ አለ፡ ከልብ ዐዘነ፣ አለቀሰ ።

ሥቅቅታ፡ ሥቅቅ ማለት (ዕጦት ዕፍረት ሐዘን ልቅሶ ሥቃይ) ።

ሥባም (ሞች) ፡ ሥብ ያለው (ባለ ሥብ - መዝ፡ ፻፵፬፥፲፬) ለብ ።

ሥባት (ሥብሐት) ፡ መሥባት (ሥብነት ጮማነት ወፍር ድንዳኔ - (ተረት) - ካልታ ረደ አይታይ ሥባቱ ካልተናገረ አይታይ ብላቱ) ።

ሥባት (ጐንደር) ፡ ቦዳ ' ቀልዝ ' አረዳ መሬት (ዘፍ፡ ፳፯፥፴፱፡ ኢሳ፡ ፲፥ ፳፯፡ ሆሴ፡ ፲፪፥ ፲፩) ።

ሥብ (ሥቡሕ) ፡ የሠባ (ድልብ ገች ሰንጋ - "ሥብ ሊያርዱ ጕፋያ ይነዱ) ።

ሥብ (ሥብሕ) ፡ ጮማ (ቅልጥ ያለ ሥጋ ትርፍ) ።

ሥብ፡ ሞራግልገል ' ሞራ (ዘሌ፡ ፫፥፫) ።

ሥብነት፡ ሥብ መኾን ።

ሥብጥር (ሥብጥርጥር) ፡ የተሠባጠረ (ዝንቅ ጣልቃ) ።

ሥነ ሥርዐት፡ የሥርዐት ዐቅድ ኹኔታ ።

ሥነ ስቅለት፡ የስቅለት መልክ (ሥዕለ ስቅለት) ።

ሥነ ጥበብ፡ የጥበብ ዐይነት ።

ሥነ ጸዳል፡ የብርሃን ውበት ።

ሥነ ፍጥረት፡ የፍጥረት ዐይነት መልክ ።

ሥነቃ፡ የመሠነቅ ሥራ (ጋገራ) ።

ሥን (ሠነየ) ፡ መልክ፣ ውበት፣ ደም ግባት (ዐይነት - "አሥኔትን" እይ) ።

ሥንቀ ነፍስ፡ ሰው ሊሞት በቀረበ ጊዜ የሚቀበለው ቍርባን ። ዳግመኛም ከጣረ ሞት በፊት የሚቀምሰው እንጀራ ፉት የሚለው ውሃ ሥንቀ ነፍስ ይባላል (መሰናበቻ የነፍስ ሥንቅ ማለት ነው) ።

ሥንቀ ፈጅ፡ ሥንቅ ጨራሽ (ተረት) - እኼድ ባይ ሥንቀ ፈጅ) ።

ሥንቀን (ሥንቀነ፣ ሥንቅነ) ፡ ሥንቃችንን ሥንቃችን (ካመድ ጋራ የተቀላቀለ የ ትንባኾ ዱቄት - የአፍንጫ ሥንቅ ማለት ነው - ኹለተኛ ስሙ ሱረት - "ጕርፎን" እይ) ።

ስንቀን፡ ሱረት ሠነቀ ።

ሥንቄ፡ የሰው ስም ።

ሥንቅ (ቆች) ፡ የመንገደኛ መብል ምግብ መኖ ኅብስት ጭብጦ ቈሎ ዳቦ ቈሎ በሶ ድርቆሽ ጭኮ ሙልሙል ሽልጦ ሻሜት (የሚበላና የሚጠጣ መግዣ ገንዘብ - "ስ ሥንቅ ነው የመቤቴ" እንዲል ታቦት ዘፋኝ - ከነገረኛ ሰው ሥንቅ አይደባልቁም - ሥንቅኸን ባህያ ዐመልኽን በጕያ - "ራዛ አንበጣን ሥንቃችን በልባችን አለው) ።

ሥንቆ፡ የቅጠል ስም (በክረምት የሚ በቅል የሜዳ ቅጠል እየተቀቀለ የሚበላ የጐመን ዐይነት í ክረምታዊ ሥንቅ መኾኑን ያሳያል - ሥንቆ በግእዝ ሥንቁን ማለት ነው) ።

ሥንበጣ፡ ሥንጠራ፣ ልበጣ ።

ሥንባጭ (ጮች) ፡ ሥንጣሪ ' ልባጭ ።

ሥንብጥ (ጦች) ፡ የመሣ ፥ እኩሌታ ኹለተኛ ክፍል ።

ሥንብጥ፡ የተሠነበጠ (ልብጥ) ።

ሥንተራ፡ ሥንጠቃ፣ ቀደዳ (የመሠን ተር ሥራ) ።

ሥንትራት፡ ብጥታት (የሥንጥቃት ዐ ይነት) ።

ሥንትር፡ የተሠነተረ (ብጥ) ።

ሥንትርትር፡ የተሠነታተረ (ባላገር ግን ሸነተረ ተሸነታተረ ይልና ሽንትርትር ይላል) ።

ሥንጠራ፡ ልሰጣ (ሥንበጣ) ።

ሥንጠቃ፡ ትርተራ (የመሠንጠቅ ሥራ) ።

ሥንጣቂ፡ ንቃቃት (ኢሳ፡ ፪፥፲፱፣ ፳፩፡ ፶፯፥፭) ።

ሥንጣቂ፡ የሥንጥቅ ቅሬታ ትራፊ (ማቴ፡ ፯፥፫፣ ፬፡ ፳፫፥፳፬) ።

ሥንጥርጣሪ፣ ሥንጥርጥር፡ የተሠነጣ ጠረ ።

ሥንጥቃት፡ ስብራት ትርትራት የመ ሠንጠቅ ኹናቴ ።

ሥንጥቅ አለ፡ ስብር ትርትር አለ ።

ሥንጥቅ ወፍ፡ ከፍተኛ ድምቢጥ (በግንባሯና በሰርኗ ላይ ቍልቍል ነጭ ያላት) ።

ሥንጥቅ፡ ዝኒ ከማሁ ለሠንጣቃ (ትክክል እኩሌታ ግማሽ - "እከሌ የገዛው ማር ሥንጥቅ አተረፈው) ።

ሥንጥቅጣቂ፡ ዐያሌ ሥንጣቂ ።

ሥንጥቅጥቅ አለ፡ ተሠነጣጠቀ ።

ሥንጥቅጥቅ፡ የተሠነጣጠቀ ግንብ፣ መሬት፣ ተረከዝ ።

ሥንጭሮ (ትግ) ፡ ፈፋ ' ፈረፈር ።

ሥዕለ ስቅለት፡ ጌታችን እንደ ተሰቀለ የሚያሳይ የመስቀል ሥዕል ።

ሥየማ፡ ሰፈራ፣ ልበማ ።

ሥየታ፡ ጕምዠታ ።

ሥዩመ እግዚአብሔር፡ እግዜር የሾመው (ንጉሥ መኰንን ዳኛ) ልብም ።

ሥዩም፡ የሰው ስም ።

ሥዩም፡ የተሾመ (ሹም) ።

ሥይማት፡ ልብማት (የመሠየም አኳ ዃን) ።

ሥይም፡ የተሠየመ፣ የተመላ፣ የተለበመ ዃን ።

ሥይት፡ የጤፍ ስም ።

ሥጉያ፡ የሥጋ መደብር (ሥጋ መሸጫ - ይህ ቋንቋ በሐረርጌ ይነገራል) ።

ሥጊሚጢ፡ የቅጠል ስም (በክረምት እንደ ሥንቆ እየተቀቀለ የሚበላ ቅጠል - ሥፂ በቁሙ ሚጢ መልሽ ማለት ነው) ።

ሥጋ ለባሲ፡ የሰው ነፍስ ።

ሥጋ ልደት (ልደተ ሥጋ) ፡ ዝም ድና ' ውልድና ።

ሥጋ መልከኛ፡ መልከኛ ከገባር (የሚቀበለው ታላቅ ወይም አሰጅ) ።

ሥጋ መልከኛ፡ የሥጋ ሹም ። (ደበ ረን" እይ) ።

ሥጋ ማሪያም፡ ባሕታዊ እንደ ማተብ ባንገቱ የሚያደርገው (ባሕር ዐረብ የን ጽሕና ምሳሌ) ።

ሥጋ በል፡ ሥጋ የሚበላ አውሬ ' አሞራ ' ሰው ።

ሥጋ ቤት፡ ሥጋ የሚቀመጥበት ቤት ።

ሥጋ ቤት፡ የሥጋ ሹምሥጋ ቤቶች፡ ጭፍሮች የሥጋ ቤት ሠራተኞች ።

ሥጋ ተሥጋ፡ የባላገር ንግግር (ሥጋ ከሰውነት ጋራ ይሰማማል" ማለት ነው) ።

ሥጋ ኾነ (ሥጋ ለበሰ) ፡ ሰው ኾነ (ዮሐ፡ ፩፥፲፬) ።

ሥጋ ወደሙ፡ ቍርባን (ሥጋሁ ወደሙ ለዐማኑኤል) ካለው የመጣ ነው) ።

ሥጋ ግብር (ግብረ ሥጋ) ፡ ሩካቤ (የወንድና የሴት መገናኘት) ።

ሥጋ ፈሪ፡ ፍሪዳ በታረደ ጊዜ የሚንቀጠቀጥ የሹልዳ ሥጋ (ሠጋ" ማለት ከዚህ የወጣ ይመስላል) ።

ሥጋማ (ጥካ) ፡ አካል ወፍራም ደንዳና ።

ሥጋት፡ ፍራት ሠጋ ።

ሥጋዊ (ውያን) ፡ ሥጋ ለባሽ (ዓለማዊ ሰው መንፈሳዊነት የሌለው ኣፍኣዊ) ።

ሥጋዎች (ግእዝ ሥጋት) ፡ ብዙዎች የሥጋ ብልቶች - ሙዳዎች ።

ሥግሪያ፡ የሠጋር አካኼድ ።

ሥግራ፡ የሕፃን ርምጃ (ድቅ ድቅ ድንኵል ድንል" ማለት - "አቱ ሥግራ ታቱ ሥግራ" እንዲሉ - "ዝግራን" ተመልከት - ከዚህ ጋራ አንድ ነው) ።

ሥግና፣ ሥጋነት፣ ሥግነት፡ ሥጋ መኾን (ዝምድና) ።

ሦስተኛ (ሦስተኛው፣ ሦስተኛዋ፣ ሦስተኛዪቱ) ፡ ተራ ቍጥር (ዳግመኛም ሦስተኛው ሦስተኛኸ" እያለ ጊዜን ያሳያል - "እከሌ እኛ ዘንድ ሲመጣ ሦስተኛው ነው) ።

ሦስተኝት፡ ሦስተኛዪቱ ክፍል ።

ሦስቲያ፡ ከሦስት አንድ (ሢሶ) ።

ሦስት መለኮት፡ ከቢዘን የወጣ የመናፍቃን ባህል (ባጤ ምኒልክ መንግሥት የተወገዘ) ።

ሦስት፡ በቁሙ—ሠለሰ ።

ሦስት አደረገ፡ ሠለሰ (፫ ቍጥር ቈጠረ ከ፫ ከፈለ) ።

ሦስት ፈርጅ) ፡ ጃኖ ዝቅዝቅ ፥ ድርብ” ። በፈርጅ በፈ ርጁ" ቢል፡ "በኩያ በኩያው ባምሳያ ባምሳ ያው" ማለት ነው ። ትግሬም ጋቢን "ፈርጊ" ይለዋል ።

ሦስትነታቸው፡ ሦስት መኾናቸው (የሥላሴ ፥ ሦስትነታቸው በአካልና በአካላዊ ግብር በስም ነው) ።

ሦስትነት፡ ሦስት መኾን ።

ሦስትያ፡ ሦስት መቶ ድር ።

ሦስትዮሽ፡ ፯ ብስ ያለው ቀንበር ።

ሦስትዮሽ፡ ከሦስት ገመድ የተሸረበ ጅራፍ ።

ሦስቶ፡ በሰማይ ሦስት ኹነው የሚታዩ ኮከቦች ።

ሦሪት፡ የምታምር ወፍ—ሶሪት ።

ሦራ፡ መጐናጸፊያ—ሶራ ።

ሦታ (ሠወየ) ፡ የሚያምር ወጣት ፎጠና ልጅ እግር (ሦታ ጐበዝ" እንዲሉ - "ሶባን" እይ - ከዚህ ጋራ አንድ ነው) ።